Kip en kauw
Dat er twee fantastische kippetjes in onze tuin rondlopen, daar heb je waarschijnlijk al eerder over gelezen. We hebben hier al kippenvreugde gekend, maar ook kippenverdriet. En tal van kippenuitdagingen, zoals de kippen-lockdown, en de strijd om het favoriete plekje in het hok… Daar hebben we nu een nieuwe uitdaging bijgekregen. De kauw! Of beter, een hele groep kauwen die met z’n allen wonen in de gele boom van onze achterbuur. En met plezier neerstrijken in onze tuin. Leuk om zien, en ze mogen er best zijn. Tenslotte is de tuin van de vogels, en niet omgekeerd. Alleen geldt hoe meer vogels, hoe meer vreugd niet altijd. De drinkbak van de kippen is binnen de kortste keren half leeg en helemaal vuil, want kauwen zien er een ideaal ploeterbad in. En ook het eten van de kippen gaat er pijlsnel door. Wat gaan we er deze keer op vinden
Het drinkbakje krijgt een hindernis zodat de kauwen er wel uit kunnen drinken, maar niet in kunnen plonsen. Althans dat hopen we. Een dikke stok verspert het ploeterbad. Maar elke dag ligt de stok (hoe doen ze het?) op een andere plek dan waar ik ‘m heb vastgezet. En is er duidelijk wél geplonsd en geploeterd. Dan proberen we het met een elektriciteitsdraad die stevig op z’n plaats blijft. De kippen stonden er in het begin maar wat argwanend tegenover… Maar het lijkt nog onvoldoende…
Geen probleem. We zijn vogelvrienden dus we zoeken een manier zodat de kauwen toch nog lekker kunnen plonsen en met de hete temperaturen wat water kunnen vinden, en tegelijk onze kippetjes proper water hebben. De oplossing? Een extra kauwen-ploeterbadje aan de andere kant van de omheining. ’s morgens goed gevuld… en ’s avonds helemaal leeggeplonsd!
Het leek dus op een win-win, ware het niet dat onze plannen niet altijd die van ons pluimvee zijn. De kippen vonden de drinkbak met de draad maar een beetje vreemd, en waren gefascineerd door de interessante nieuwe drinkbak! Ze dronken dus vaak… zucht… uit het vuile kauwenploeterbadje…
Als het zo zit, dan zullen we toch onze gastvrije strategie wat moeten aanpassen… En proberen de kauwen subtiel van het kippenterrein te verjagen. Er zijn vaak zo’n Halloween-achtige vogelverschrikkers die me zelf de stuipen op het lijf zouden jagen, dat we gaan voor de zachte aanpak. Een glinsterende versiering die beweegt in de wind! Aha, kauwen! Hier zie!
Maar wat had je de gedacht? De kauwen zijn totaal niet onder de indruk. De versiering flappert, reflecteert en danst in de wind, maar de kauwen verzamelen met z’n allen bij de drink- en eetbak van de kippen en maken er een heerlijk feestje van. De versiering hebben ze al
“The game is on”, kauwen! Als de zachte aanpak niet werkt, dan maar steviger geschut. Van onze buur mogen we een uil-vogelverschrikker lenen. Zijn doordringende ogen, zijn beweegbare hoofd dat meedraait met de wind… dat zal ze wel leren van het kippeneten en drinken te nemen! Stoer staat ie op dé cruciale plaats. Vlak voor het kippenhok, de plaats van de kauwenschranspartijen. Mijn zoon en ik gaan naar boven en kijken vanuit onze kamer naar de reactie van de kauwen en kippen. Spannend…
En wat denk je? Liep dat toch even anders zeg? Onze kippen, vooral ééntje dan, was panisch van de uil! We hebben ze nog nooit zo zien kakelen en wegfladderen. Doodsbang was ze. Het regende pijpenstelen én ze is nog steeds broeds, maar geen denken aan dat ze haar kot in zou gaan waar die enge uil zat! Nog voor geen geld van de wereld! En de kauwen, die waren weeral totaal niet onder de indruk. Ze keken zelfs niet op en gingen lustig voort met graantjes pikken en in het water plonsen.
Deze morgen liet ik de kippen langs de andere kant uit het kot. Wie weet zeiden ze tegen elkaar “het was maar een nare droom”, dat van die uil. Terwijl ze kippendromen uitwisselden over grote nesten vol eieren en knappe hanen. En ik wil erom wedden dat die kauwen die in de grote gele boom sliepen, niet eens hadden gemerkt dat er iets veranderd was. “Morgen feestje voor het hok, zelfde plaats, zelfde tijd!” Ik zie het ze zo zeggen…