“The game is on”, kauwen! Als de zachte aanpak niet werkt, dan maar steviger geschut. Van onze buur mogen we een uil-vogelverschrikker lenen. Zijn doordringende ogen, zijn beweegbare hoofd dat meedraait met de wind… dat zal ze wel leren van het kippeneten en drinken te nemen! Stoer staat ie op dé cruciale plaats. Vlak voor het kippenhok, de plaats van de kauwenschranspartijen. Mijn zoon en ik gaan naar boven en kijken vanuit onze kamer naar de reactie van de kauwen en kippen. Spannend…
En wat denk je? Liep dat toch even anders zeg? Onze kippen, vooral ééntje dan, was panisch van de uil! We hebben ze nog nooit zo zien kakelen en wegfladderen. Doodsbang was ze. Het regende pijpenstelen én ze is nog steeds broeds, maar geen denken aan dat ze haar kot in zou gaan waar die enge uil zat! Nog voor geen geld van de wereld! En de kauwen, die waren weeral totaal niet onder de indruk. Ze keken zelfs niet op en gingen lustig voort met graantjes pikken en in het water plonsen.
Deze morgen liet ik de kippen langs de andere kant uit het kot. Wie weet zeiden ze tegen elkaar “het was maar een nare droom”, dat van die uil. Terwijl ze kippendromen uitwisselden over grote nesten vol eieren en knappe hanen. En ik wil erom wedden dat die kauwen die in de grote gele boom sliepen, niet eens hadden gemerkt dat er iets veranderd was. “Morgen feestje voor het hok, zelfde plaats, zelfde tijd!” Ik zie het ze zo zeggen…