Soms bots je op logica die anders is dan de jouwe, en die toch in zichzelf coherent lijkt. (tenminste voor de personen die erin geloven). Complottheorieën die voor mij compleet absurd lijken, zijn voor ‘believers’ net heel erg logisch. Ik herinner me ooit eens een gesprek met iemand met een religieuze psychose. Wat ik hoorde was als buitenstaander surrealistisch… maar er zat wel een interne logica in. Complottheorieën en psychose zijn misschien niet de beste voorbeelden van het verrijkende van een andere logica. Maar ze tonen het wel op het scherp van de snee.
Gelukkig zijn er dichter bij huis ook voorbeelden te vinden, van een andere logica, in kunst, in boeken, in geweldloosheid, in burgerlijke ongehoorzaamheid, in poëzie, in stilte, in kinderen… In de surrealistisch wereld van Roald Dahl is het maar wat logisch dat om een reuzenperzik en haar insectenbemanning te redden van de verdrinkingsdood, duizenden zeemeeuwen aan touwtjes van spinrag de oplossing zijn. En dat vind ik net zo’n eyeopener! Kom er maar eens op! Het doorbreekt onze manier van kijken en toont een heel eigen logica, barstensvol verbeelding… Ik heb het mogen ervaren in het samen verzinnen van een verhaal met mijn zoontje. Als er een situatie in het verhaal vastliep, vond hij steeds een oplossing die de mogelijkheden in mijn volwassen hoofd steeds oversteeg, te slim af was, schaakmat zette… Voor hem is zelfs the sky the limit niet…
(wie benieuwd is naar het verhaal, kan het, beetje bij beetje, hier beluisteren)