Kinderlogica
Soms bots je op logica die anders is dan de jouwe, en die toch in zichzelf coherent lijkt. (tenminste voor de personen die erin geloven). Complottheorieën die voor mij compleet absurd lijken, zijn voor ‘believers’ net heel erg logisch. Ik herinner me ooit eens een gesprek met iemand met een religieuze psychose. Wat ik hoorde was als buitenstaander surrealistisch… maar er zat wel een interne logica in. Complottheorieën en psychose zijn misschien niet de beste voorbeelden van het verrijkende van een andere logica. Maar ze tonen het wel op het scherp van de snee.
Gelukkig zijn er dichter bij huis ook voorbeelden te vinden, van een andere logica, in kunst, in boeken, in geweldloosheid, in burgerlijke ongehoorzaamheid, in poëzie, in stilte, in kinderen… In de surrealistisch wereld van Roald Dahl is het maar wat logisch dat om een reuzenperzik en haar insectenbemanning te redden van de verdrinkingsdood, duizenden zeemeeuwen aan touwtjes van spinrag de oplossing zijn. En dat vind ik net zo’n eyeopener! Kom er maar eens op! Het doorbreekt onze manier van kijken en toont een heel eigen logica, barstensvol verbeelding… Ik heb het mogen ervaren in het samen verzinnen van een verhaal met mijn zoontje. Als er een situatie in het verhaal vastliep, vond hij steeds een oplossing die de mogelijkheden in mijn volwassen hoofd steeds oversteeg, te slim af was, schaakmat zette… Voor hem is zelfs the sky the limit niet…
(wie benieuwd is naar het verhaal, kan het, beetje bij beetje, hier beluisteren)
In het notitieboekje met de olifantjes, schrijf ik de uitspraken van m’n zoon… van de eerste woordjes tot versprekingen en grappige vertellingen, zodat ik ze kan blijven koesteren. Ik deel hier enkele voorbeelden van kinderlogica met jullie:
“Ik heb al een lief! Ik ben verliefd op een blad.” (want: blad-leave-lief)
“Waarom mag je geen salamander houden als je er één vindt?” “Die heeft misschien een vrouw en kindertjes. En anders is die zo zielig alleen. “Ja, want stel dat er twee zijn en ze beginnen…” (pauze) “ruzie te maken”! [toegegeven, ietsje anders dan het probleem waar ik aan dacht]
“Als Jezus dood is en Hij moet naar het toilet… wat dan?” (even later antwoordt hij zelf:) “Dan plast Hij gewoon regen.”
In deze bundel van Erik van Os, met tekeningen van Coen de Kort, Omdat mijn Billen verhaaltjes willen (Kampen, 1994), zindert het van de heel eigen logica…
Ik deel graag een paar gedichtjes met jullie:
