Heer,

Ik kom bij U aankloppen
In onzekere tijden
Met een moederliefde
Die zich uitstrekt

Ik herinner me hoe ik, als vanzelf,
Mijn armen om m’n pasgeboren zoontje sloeg,
M’n handen rond z’n wenend gezichtje,
En niet anders wou dan hem beschermen,
Hem koesteren, hem liefhebben,
En zorgen dat niets slecht hem treffen zou
Een gevoel dat in de donkere tijden vandaag,
Versterkt is

En zich uitstrekt,
Naar de hele wereld
Heer
Zo kom ik bij U
Niet alleen met mijn zoon,
Mijn man, wie mij lief zijn, in m’n handen
Maar met de hele wereld
Die U zo nodig heeft
Die enkel Gij beschermen kunt
Die pijn lijdt, schreeuwt, weent,
Ik kom met de hele wereld, tussen die kleine handen van me
De mensen die ik ken, en de mensen die ik niet ken,
Het gekende leed, en het ongekende,
De slachtoffers van oorlog en geweld in alle uithoeken van de wereld,
De kinderen, de ouders, de ouderen,
Al wat leeft, de schepping die kreunt,
De kinderhandjes, de verweerde hand, de levensloze hand
Heer
Zo kom ik tot U, kniel ik voor U
Met datzelfde moedergevoel
Zorg voor ons,
Voor onze hele wereld.
Hier zijn we.
Hier zijn we.
bescherm ons alsjeblieft

Amen

Nog voor de wereld de grond raakt
Neem Ik hem in Mijn armen
Liefdevol
Met Mededogen
En met Zorg
Maak u geen zorgen,
Al zijn het donkere tijden
Ik ben bij U
Ik blijf bij U
Ik omarm de wereld
Ik zorg voor de wereld
Ik lijd mee met de wereld
Ik heb de wereld lief
Zozeer heb Ik de wereld lief
Dat Ik kwam
Dat Ik niet toekeek
Maar intrad
Binnentrad
Binnenbreek
Toen
En nu nog
Zo zeer
Heb Ik de wereld lief
Dat alle haren op uw hoofd zijn geteld
Zo zeer heb Ik de wereld lief
Dat ook al rommelt het, donkert het, schreeuwt het daarbuiten,
Je op Mij mag vertrouwen
Uit Mijn armen val je niet

Dit beeld dat in gebed kwam, zag ik nadien ook in één van de beelden in de kathedraal. Kijk maar eens hier.