Zie, dat pure van een ei. Dat ongerepte, dat sterke en kwetsbare. Dat aller begin van alles. Het is haast een schilderij. Ik herinner me alsof het gisteren was, een bezoek aan een vriendin in Italië. We bezochten er een museum en al heb ik geen flauw idee meer welke schilderijen we allemaal hebben gezien, één vergat ik niet meer. Eén met een ei. Een prachtig realistisch ei, dat met een heel fijn draadje, vlak boven de maagd Maria hing in een al even prachtig en gedetailleerd schilderij. Het was net alsof een kind het erbij had geschilderd, bij wijze van mopje. Een ei boven de maagd Maria, dat was nu toch wel b-ei-zonder.
Maar een ei niet alleen voor vruchtbaarheid en leven, het symboliseert ook de verrijzenis. Zoals het graf wordt opengerold, krakt de schaal open, als teken van nieuw Leven. Meer over de betekenis kan je hier lezen. Het maakt de notie van de paaseieren toch wat diepgaander dan de chocolade die ons in supermarkten overspoelt. Ik herinner me nog hoe in coronatijden, de “paaskippen” van de buren speciaal hun eitjes hadden gelegd aan de kant van de draad, waar het kleine kinderhandje van m’n zoon precies doorkon. Hij vond dat een mirakel: hoe konden die kippen dat toch? Maar het was ook een teken van leven, van Pasen, ook midden in de coronatijd. Het leven vond z’n weg naar ons, ook dan.