De “tree of voices “, staat symbool voor een diepe vorm van verbondenheid tussen alle levende wezens. Een soort wonderlijk web van leven, een verbinding zo wezenlijk, dat ze helend is. In “Binding” probeer ik dat beeld te suggereren. De diepe wortels van de boom die kronkelt onderaan in diepe kleuren. De vederlichte strengen van verbondenheid bovenaan, in vederlichte kleuren. Kleuren die zo in elkaar overgaan, zodat er een eenheid ontstaat en die verbondenheid ook visueel zichtbaar is. Hier geen krachtlijnen, niets dat “eruit springt”, maar een harmonie van het één in het ander, van een samenzijn, een samen bestaan. De wortels en de strengen, de mensen en de dieren, het verleden en het heden, het lichaam en de ziel, alles is als het ware met elkaar verbonden. Niet door aparte entiteiten die dan netjes verbonden worden, maar door het deelhebben aan dezelfde realiteit. Vandaar de vage penseelvoering, de overloop van kleuren, het suggestieve en zachte van hoe alles samenvloeit, met een glans van goud en licht.  Die wereldwijde diepe verbondenheid, die de één misschien de kosmos noemt, en waar een ander misschien nog dieper de Schepping en God zelf in kan herkennen. In wie we leven en bewegen en bestaan, zonder onderscheid. “Binding”, niet als in gebonden zijn, maar net als een wezenlijke verbondenheid die ten diepste mens maakt, schepsel maakt, deel van de Schepping. Een verbondenheid die vrij maakt, die ademruimte geeft en helend is. Het soort verbondenheid dat er is, ook als de wereld er soms heel anders uit ziet. Dit beeld kan helpen ons die verbondenheid te herinneren…