Zon op je bord
Zie ze rijpen in de zon, de verse aardbeitjes. Knal rood, vol van belofte. Heerlijk, als het aardbeienseizoen is aangebroken. Dat betekent dat de zon schijnt, dat het lente is, dat het zomer wordt! Ik hou van lekkere dingen die de zon op je bord toveren… alles is dan een beetje lichter, luchtiger, en krakend vers! Proeven jullie mee?
Dag Pavlova,
Het was van “moetes”, maar een blij soort “moetes” dat we je klaarmaakten. Wanneer de lente alles stilaan opwarmt, warmen de kippen mee… en wakkert het hun “legdrang” aan. Dus begonnen ze ineens, allebei, na een lange stop, als zot eitjes te leggen. En konden we niet volgen. En geef nu toe, we konden die lekkere eitjes toch niet laten verloren gaan? We moesten toch iéts doen? Dus ja, we “konden niet anders” dan een heerlijke pavlova bakken. Krokant van buiten, smeuïg zacht vanbinnen. Wat verse aardbeitjes erop, en het was smullen… van de zomer op ons bord!
Dag asperges,
oh, wat eet ik jullie graag. Het proces van het schillen, dan traag gestoomd, de vork die perfect door jullie witte stengel prikt. Het zachte topje. De verse eitjes erover (ja, we blijven ei-gerechten bedenken). Een beetje botersaus. En dan wat bieslook uit de tuin. Een patatje erbij. Wat een heerlijk lentegerecht! Jullie hebben zo’n elegantie, alsof jullie dansen van lente. Een duet met de eitjes. In een vijver van boter. Schuivend, springend, zingend.
De buurvrouw vertelt me enthousiast over een hoevewinkel waar ze laatst verse asperges kocht. Jullie maken ons blij!
Dag perfectie,
Wat een bordje zeg. Op z’n paasbest. Van de hand van m’n moeder, die schitterend kan koken. Dat is wat eten zijn moet. Kijk dat nu!
Het is haast een kunstwerkje op zich. Het zachte geel van de saus en het felle rood van de tomaatjes. De texturen van de fluweelzachte puree en dat takje dille. De subtiele smaak van de smeuïge vis, met het zoete van de gekonfijte tomaatjes. En nog wat verse garnaaltjes er bovenop. Geen mousses, geen espuma van, geen roulades of schuimpjes, maar eerlijk eten. Wat je ziet is wat je krijgt.
Eenvoud. Pure smaken. Perfectie dus. Die smelt op je tong…
Dag “ik probeer eens”,
Ik ben niet zo een boterhammen fan. Boterhammen met charcuterie, dat is goed voor een gelegenheid, maar niet elke dag. Dan zoek ik naar iets wat ik snel in elkaar kan steken. Avocado en tomaat, tomaat-mozzarella, gestoofd witloof met een geitenkaasje, wat couscous met (opnieuw) tomaat en wat er nog voorhanden is. En toen zag ik in het magazine van de supermarkt een receptje met burrata. Een ideale manier om een overschotje pasta van de vorige dag te ‘pimpen’, dacht ik. Ik kocht de ingrediënten en flanste een lente-lunch in elkaar. Op een mooi bord, bloemetje erbij. Ja, ik had m’n best gedaan.
Maar eerlijk, het zag er beter uit dan het proefde. Ik flans nog het beste zonder recept.
Dag radijsjes,
De eerste oogst uit de moestuin dit jaar! Oh, zo mooi! Die prachtige kleur. Zo lekker vers dat je er zo in zou willen bijten.
In alle eerlijkheid vind ik jullie een tikje te pittig. En al zijn jullie heerlijk in sla, sla is niet goed voor mij. Dus bedenk ik een tussenoplossing. Een sla van véél gekleurde kerstomaten, en één van jullie die de show mag stelen. Als ik jullie heel klein snijdt, in piepkleine blokjes, dan gaat het wel. Soms heb je wat gezelschap nodig, om nog beter tot je recht te komen!
Dag spaghetti,
Eindelijk! Eindelijk kon ik je eens klaarmaken! Met m’n man die vegetarisch is, en een zoon die geen tomaat lustte, heb ik je jarenlang niet meer gekookt. Al had ik er nog zo’n zin in!
Maar sinds m’n zoon de spaghetti van de oma van een vriendje eens lustte, werd het een missie! Nog eens een echte spaghetti bolognaise. Wél met duidelijke instructies. Mijn tomatendrang moest ik verminderen. Er mocht alleen gezeefde tomaat in (al sneed ik er op m’n bord nog wat verse bij, uiteraard), er moest véél gehakt in, en er mocht geen spek bij of geen andere groenten. Oh, wat heeft dat gesmaakt! Na jaren, jaren nog eens een goede, verse, huisgemaakte spaghetti!
Als je zo naar iets hebt uitgekeken, dan smaakt het nog beter!
Dag nieuw ontbijtfruit,
Ik hou van fruit, maar ik heb een beperkt repertoire dat ik goed kan verdragen. Bij het ontbijt eet ik daarom altijd een stuk fruit, maar in periodes. In september zoiets, begint de granaatappelperiode. Niet het soort zurige die je in de supermarkt vindt. Maar de echte, volle, superzoete met lichtje pitjes uit de Mediterrane winkel. En dan, dan zie je plots dat de granaatappels kleiner worden, en de pitjes zuurder. Dan schakel ik over naar mandarijnen. Het Sinterklaasgevoel bleef hier tot een paar weken geleden hangen, tot … de mandarijnen wat droog beginnen worden, en nog maar weinig smaak hebben. Tijd om over te schakelen naar… de nectarinen! (en de aardbeien, die doen ook mee in deze tijd). Eerst even proeven… Ja! Het is het seizoen! Ze zijn even hard, maar dan weer lekker sappig. Ik proef er de zon in! En de kleuren zijn zo vrolijk. Ze zijn ook precies groot genoeg. Uiteraard wissel ik ook af met mango, een meloentje, bosbessen of ander lekkers. Maar jij, nectarine, bent nu weer voor een hele tijd de ster van mijn ontbijt!
Dag ijsje,
Als het warmer begint te worden en we met blote voeten de tuin inlopen, dan vraagt de zon er om! (en toegegeven, mijn zoon ook). ijs! Het is weer tijd voor ijs!
Superverfrissend en een leuk ritueel na schooltijd. Direct doorrennen naar de tuin, en éérst een ijsje. Vroeger was het vanille-ijs. Maar citroen, daar houdt m’n zoon veel van, dus roerde ie uitgeperste citroen door de vanille ijs. Dan kochten we citroen-sorbet. (aha!) en kleine potjes citroen-merengue ijs… (ok, nu was het niet van moetes met de eieren van de kippen, maar als ze zo’n heerlijkheid verkopen, waarom dan niet?) Toen zag hij bij een vriendje de raket-ijsjes. Mja… dat zegt wel zomer, maar het zegt ook wel “kleurstof”… dus speurde ik de winkel af en vond deze “fruitstick”. 97% fruit (vraag me niet wat de andere 3% is). Ik deed de verpakking weg, stak ‘m in de frigo en het nieuwe ‘raket-ijsje’ is een geweldig succes!
Verfrissing, en toch gezond. Win-win. En soms, soms mag het ook gewoon lekker ijs zijn, zonder meer. Pleasure zonder “guilty”. Gewoon, met smaak, klinkend op de lente, op de zomer, op de zon en op het leven!