Prince of Peace

Akiane Kramarik. 

Misschien heb je wel al van haar gehoord. Een ‘wonderkind’ zoals dat heet. Op jonge leeftijd had ze dromen en hemelse visioenen en begon ze uit zichzelf te tekenen en schilderen. In een poging het ‘onschilderbare’ op doek te zetten. Ze maakte enorm veel schilderijen, buitengewoon mooi al op zeer jonge leeftijd. Een bijzonder schilderij is dit: ‘Prince of Peace’. Na een lange tijd worstelen om te kunnen schilderen wat ze tijdens haar dromen had gezien, Jezus zelf, bad ze. Niet veel later klopte een kennis aan met een vriend die ze wou voorstellen, die misschien model kon staan. Daarover vertelt ze verwonderd dat de vriend niet alleen veel gelijkenissen toonde met de Jezus die ze in haar dromen had gezien, maar dat hij toevallig ook timmerman was. Op 8 jaar, na 40 uur schilderen, voltooide ze de ‘Prince of Peace’. 

Maar dat was niet het einde. Het schilderij kende zijn eigen lijdensweg. Het werd onrechtmatig verkocht door haar ‘agent’, en door de koper jarenlang in doeken gewikkeld weggestopt in het donker. Niemand mocht het zien. Uiteindelijk is het toch op de één of andere manier opgedoken, opnieuw verkocht maar voor zijn echte waarde en ‘prinselijk overgevlogen’ naar een nieuwe thuis. De nieuwe eigenaars willen het kunstwerk  toegankelijk maken zodat zoveel mogelijk mensen er zich kunnen door laten raken. Akiane zelf was ontroerd om na zovele jaren het origineel terug te zien. Ze vertelde dat ze de ogen zo geschilderd had, dat ze je aankijken en dat de toeschouwer zo ‘in relatie’ staat met Diegene waar hij of zij  naar kijkt

 

In de jaren waarin het schilderij vermist was en Akiane eronder leed, had ze het verlangen gevoeld nogmaals het onmogelijke op doek te zetten. Ze werd getriggerd door een andere opdracht, en bleek zich steeds meer en meer details van het gezicht voor de geest te kunnen halen. Ze werkte aan een nieuw schilderij en missie “Painting the Impossible”. Een bepaald moment zat ze vast: de hele schaduwkant leek doods en dat klopte niet. Ze wou opgeven. Maar toen kreeg ze opnieuw het beeld van als kind helder voor zich en heeft ze zo dit tweede werk op volwassene leeftijd kunnen schilderen. 

Het onmogelijke schilderen… Er lijkt geen beginnen aan. En toch is het haar gelukt en heeft het duizenden mensen geraakt. Wat ben ik blij dat ze de moed had. Het doorzettingsvermogen. En de gave.