oog voor detail
We ontdekten met ons gezin, wat wellicht velen al lang weten, dat een weekendje weg gaan, écht het gevoel geeft er “tussenuit” te zijn. Het vakantiegevoel, dat al begint met koffers inladen, met uitzoeken waar we naartoe gaan, met de voorpret van de vooruitzichten,… En dan, het geweldige gevoel die eerste avond (moe van de reis), ons nieuwe stekje te hebben gevonden, de deur open te zwaaien en het gevoel te hebben “dit is onze thuis”. Ok, voor een paar dagen, in bruikleen uiteraard. Maar toch. Wat een heerlijk gevoel! De schoenen meteen uitdoen. De jas ophangen. Het eten in de frigo steken. Onze zoon die, nog voor we het huis binnen zijn, de boomhut al heeft ontdekt. En dan het huisje te gaan ontdekken, met alle hoekjes en kantjes. Dat op zich is al reizen! En wat hadden we een heerlijk huisje! Met een welkomstpakket dat op ons wachtte. Super knus. En ingericht met een ongelofelijk oog voor detail. Kijk maar mee!
Dag “sweet home”,
Een sleutelhanger met een boodschap. De sleutel tot het leven zelf? Het leven dat je naar onverwachte plaatsen brengt… dat is niet alleen de ervaring van “reizen” zelf, maar ook van zo wat alles in het leven. Al hebben we grootse plannen, reisplannen en levensplannen. Niet alles loopt zoals we bedachten, met onverwachte uitdagingen, hindernissen en omwegen… maar soms onverwachte schoonheid, toevalligheden en ontdekkingen! En in al dat onverwachte, in dat spannende, met het mooie en moeilijke tegelijk, klinkt tegelijk dat vertrouwvolle: de liefde die ons thuis brengt. Waarin we thuis zijn.
Wat ben jij al onverwacht tegengekomen? En wanneer voel jij je thuis?
Dag beetje warmte,
Beneden brandt een knisperende kachel. De vlammetjes dansen en nodigen uit… Om in de warmte te gaan zitten. Om ons in de zetel neer te vlijen en het gezellig te maken. Al bijna, in een lyrische bui, om liederen rond het kampvuur te zingen. Maar de warmte blijft niet enkel bij de kachel. Een ingenieus buizensysteem verwarmt het hele huis. Wat een wonder! Dat allemaal met dat ene kleine kacheltje! In elke kamer ontdekken we een buis waar de warmte van de kachel doorheen glijdt. Heerlijk is het! Overal behaaglijk warm!
Een manier om warmte te delen. Misschien kunnen wij ook manieren bedenken om onze warmte te delen?
Hallo meneer de uil,
Wat een wijze uil ben je! Overdag hang je mooi jezelf te wezen als een prachtige illustratie tegen de slaapkamerwand. Maar als het donker wordt, spreidt je je vleugels tot je nét over het raam past.
De nacht valt zo een beetje vroeger en we kunnen de slaap beter vatten. Wat een wijze uil ben je toch! En s’ morgens dan vlieg je weer naar de slaapkamermuur en bekijkt vandaar, mooi schuin door het raam, onze zoon die de boomhut inklimt. De zon die opkomt en de mist die alles sprookjesachtig maakt. Het zou me niet verwonderen als je plots zou beginnen fluiten of praten.
Wie of wat heb jij al ontmoet dat je zo in sprookjes zou doen geloven?
Dag woorden,
Eerst stonden er andere. De letters liggen er nog naast. “I cry, I love”, stond er. of “I love, I cry”. Zo heel precies weet ik het niet meer. Maar de letters lagen klaar, om tot nieuwe woorden gevormd te worden.
En toen kwamen jullie! M’n zoon had van de eerste boodschap, een nieuwe boodschap gemaakt. En wat voor één. “I am Love”. Misschien wel diepgaander dan hij zelf besefte. Een zin van drie woorden. Elk woord één dat kan tellen. Elk woord wezenlijk. “I” – want daar begint het. “am”- zijn. Veel wezenlijker wordt het niet en “Love”. wezenlijk én mooi, diepgaand en de “I” overstijgend.
“Love brings you home” stond er op de sleutelhanger. “I am Love” is hier het antwoord. Zo kan je altijd en overal thuis zijn.
Welke zin zou jij eens door elkaar willen halen? Welke woorden, welke zin zou jij dan maken?
Dag beestenboel,
Met een mix van fascinatie en afgrijzen, bekijkt onze zoon de dieren… Prachtige kevers, in hars. Een uitgedroogde vis. Een kikker op sterk water. En opgezette wezels, of zijn het hermelijnen? of nog iets anders? Het ziet er bijzonder uit. De natuur op een vensterbank. Heel educatief ook, de dieren van zo dichtbij kunnen zien. Een klein taxidermistisch paradijsje. Met oog voor detail samengesteld tot een stilleven dat de Ardennen ademt. Maar ook heimwee. Voorbij. Een leven dat was. Al krijgen ze hier weer een nieuw soort leven.
Ik ben altijd al een geweldige fan van eekhoorns geweest. Maar bij de opgezette eekhoorn die aan een tak in de kinderkamer hangt, deins ik toch achteruit. Wat een tanden! En die klauwtjes zien er toch verdacht scherp uit.
Ik zou willen dat de magie van de uil, tot hier kwam. En dat wanneer de nacht valt, jullie van de sokkel, uit de hars, van onder de stolp, of uit het sterk water kruipen. Dat jullie dan de tuin in huppelen, spelen, bewegen, knabbelen en leven! En voor mijn part hoeven jullie als het ochtend is, niet terug de pot in, de stolp onder of de tak op.
Wat of wie heb je al “onder een stolp” gezien, die je graag zou ten volle zou zien leven?
Dag gewonnen hoekje,
Van dat kleine hoekje hier, dat wij “verloren” zouden noemen, werd een heerlijk plekje gemaakt. De diepe vensterbank kreeg wat kussentjes. Er hangt een tegel met een bosrijk tafereel, en je kan precies van daaruit de tuin bewonderen… het stenen paadje. De grote boom. De boomhut.
Een wegdroomplekje. Een leeshoekje. Een mijmerbank. Een verwonderuitkijkpost. Een verloren hoek, werd een gewonnen hoek…
Zou jij van iets verloren, iets gewonnen kunnen maken?
Dag aardewerk,
Wat eet het toch zoveel lekkerder. Dezelfde dagelijkse kost, op zo een wondermooi servies. Koperen bestek! Handgedraaide keramiek! Je denkt als vanzelf aan de man of vrouw die het bord gemaakt heeft: de grillige vorm, de aangename dikte (dat mag wat “pak” hebben), het glimmende glazuur, de diep blauwe kleur. Alles wat je erop legt, lijkt wel een kunstwerkje. Boterhammen met kaas, dat worden “Ardense boterhammen met kaas”. Iets doodgewoon bijzonder. Maakt het alledaagse speciaal.
Wat maakt voor jou het alledaagse speciaal?
Dag nestkastje,
Ik weet niet of er werkelijk iemand in je woont… of je hier staat ter decoratie. Maar ik vind het zo mooi, om te zien hoe dit huis er is voor iedereen. Met een insectenhotel en nestkastjes. Iedereen is welkom.
In dit huisje, zouden zelfs met gemak kaboutertjes kunnen wonen. Of elfjes. De magie op deze plaats is zo, dat ik het al voor me zie. Zodra de uil zijn vleugels spreidt, en zich tegen ons slaapkamerraam aandrukt, breekt er een bijzondere tijd aan. Dan komen de kabouters uit hun huisjes en spelen voetbal op het gras. Dan serveren de kaboutervrouwtjes heerlijke brandnetelpannenkoeken op kleine keramieken bordjes. Dan dansen de elfjes de boom in en houden een feestje in de boomhut. En dan doen ze de deur open voor de opgezette dieren van binnen, die buiten heerlijk rondrennen. Kabouters rijden rond op de rug van de kikker. De wezel danst met de elfjes mee. De eekhoorn zet z’n klauwtjes in een brandnetel pannenkoek. En de vlammetjes dansen.
Wat een wondere wereld… waar alles tot leven komt… Als we eens wisten wat er gebeurt, als wij slapen..