Wat met de stilte?
De mensen die ergens niet komen?
De vuisten die niet worden gebald,
Omdat de mensen die ze ballen willen, er niet geraken?
Wat met de woorden die niet gesproken worden?
Met de verzuchtingen die in het hart blijven?
Met de “wie zwijgt stemt toe”?
Met wat en wie onzichtbaar zijn?
God,
Geef ons een wakkere kijk
Die ons opentrekt
Om te kijken wie we niet zien
Om uit afwezigheid, geen voorbarige conclusies te trekken,
Om op zoek te gaan, uit te gaan, zoals Uw zoon,
Naar wie er niet geraakt
Naar wie niet (meer) komt
Naar de hoop die niet meer uitgesproken wordt
Naar stilte die, als we ze beluisteren willen,
Zoveel meer kan zeggen
Laat ons ze niet vullen
Laat ons luisteren
Naar wie er niet is
Naar wie er niet geraakt
Naar wie we uitsluiten
Naar op wiens leest we de wereld niet hebben geschoeid
Laat ons luisteren
Naar het “tussen de lijnen”
Naar afwezigheid
Naar al wat gebeurt
Daar waar we het vaak niet zien
Geef ons daartoe
Een brede blik
Een open hart
En oren die zoeken te horen
Amen
Ik zie
Wie onzichtbaar gemaakt wordt
Ik zie
De gebalde vuist in het brandend hart
Ik zie
Wie jullie niet zien
En Ik luister
Naar hen die tussen de plooien vallen
“Effeta”
Ga open
Oren en ogen
Handen en hart
“Effeta”