Het verhaal van de geheime wereld van Sita is ons verhaal. Het verhaal van mijn zoon Milan en ik. 

Het begon met een verhaal dat zichzelf schreef, geïnspireerd door een droom die ik als kind had. Van een luikje onder mijn kamer, waaronder een wondere wereld verborgen zat. Voor het slapengaan las ik het korte verhaal voor aan Milan. Het was de bedoeling er een prentenboek van te maken. Maar Milan was te benieuwd hoe het verder ging. De ontdekking van een nieuwe wereld… dat is niet het einde, maar het begin!

En ja, het werd het begin van een geweldig avontuur van samen schrijven en bedenken. Zoek ik de gepaste naam voor een personage? Milan weet meteen wat het moet zijn of wat al zeker niet. Probeer ik iemand te schetsen? Dan ziet hij zo voor zich of het personage misschien een ander kapsel nodig heeft of er toch net iets anders uit moet zien. Zitten de personages in een moeilijke situatie waar ze uit moeten geraken? De verbeeldingskracht van mijn zoon vindt oplossingen waar ik met mijn volwassen brein nooit aan gedacht zou hebben. Het is hartverwarmend, samen te mogen vliegen op de vleugels van de verbeeldingskracht. Hand in hand. Met binnenpretjes en inspiratie die we overal kunnen plukken voor ons verhaal. 

En zo schrijven we verder, als moeder en zoon. Want zoals Milan zegt: “Ik wil dat het verhaal nooit stopt.”