God,
En altijd zal er lijden zijn
Nu daar, gisteren ginder,
Heel dichtbij, in onszelf, bij een ander,
Lijden dat ons raakt
Lijden dat ons bepaalt
Lijden dat zo dicht komt,
Dat we er niet aan kunnen ontsnappen
Dat we ons ertoe moeten verhouden
Dat we een weg moeten vinden ermee samen te leven
Gelijk Gij, met Uw kruis
En altijd zal dat niet het einde zijn
Heeft het lijden niét het laatste woord, al lijkt het soms anders,
Altijd zullen we moeten zoeken,
Om met ons kruis, gebroken en gewond,
Een weg te gaan, die leven geeft
Ons kruis te dragen, gedragen door U
Onze wonden te verzorgen, het bloed van een ander te stelpen
De tranen te omarmen, en gewond toch te zingen
Altijd zullen we voet voor voet,
Trachten verder te gaan,
Vermoeid smekend om manna
Gewond vragend om hoop
God,
Help ons
Ga met ons onze kruisweg
Als mens-verbonden-met-mensen
En wees bij ons als die Mens ten Leven,
Die ons, ook hier en nu al, in dit lijden,
Leven geeft, en naar het Leven wenkt
Laat ons kruis niet alleen eindigen
In Verrijzenis
Doe ons, nu al, een beetje herrijzen
Opdat we door de dagen heen kunnen
En elkaar tot teken mogen zijn
Teken van U,
De Gewonde,
Gekruisigde,
De Trooster,
De Levende
Amen