God,
Nachglühen,
Zo vertelde een vriend,
Is als het blijven verder gloeien,
Zoals het hout van het dak waar de zon op scheen
Niet stopt als de zon is ondergegaan
Maar nog even verder, haar warmte verspreidt
Warmte om te koesteren,
Om van te genieten
Nog even nachglühen
Zouden wij dat ook kunnen?
Nachglühen?
Van een goed boek dat nog niet écht stopt in ons
Van het dieven plukken van de tomaatjes,
Tomaatjes die hier liggen te glimmen, en waar het vooruitzicht
Aan de volle smaak, me nu en straks nog van doet genieten
Van een feestje vol mensen, het huis vol gezelligheid,
De koelkast vol lekkers, en de sfeer die blijft nachglühen,
Van een vakantie, zo levengevend,
Van een droom, zo betekenisvol, dat dagen later,
Beelden nog blijven
Nachglühen
Van een woord dat een ander woord
In beweging zet,
Van verhalen die als vanzelf verder gaan, en verbeelding die schept,
Van het leven van iemand die, al naar de Overkant,
Hier nog verder nachglüht
Van een hand op een bolle buik,
Van verwachting, perspectief,
Van hoop, is dat geen eeuwig nachglühen?
Van Licht, van opluchting,
Van “het valt beter mee dan gedacht”,
Van een oude vriend terugzien,
Van de diepe glimlach herkennen van iemand in gebed,
Van U
Oh, van U, kunnen we een leven lang
Nachglühen…
Amen