Liefde. Wat is er al veel over geschreven, gezongen, gemaakt… Soms totaal geromantiseerd zoals in een typische romantische komedie: man en vrouw die elkaar eerst niet kennen, morsen per ongeluk koffie aan een meeneemkoffiebar, maken het goed met een date, stappen zo’n 60 minuten en wat intrige later in het huwelijksbootje. Soms net alles behalve romantisch: de afwezigheid van een stabiele relatie, eeuwig kibbelende koppels, verhaallijnen vol scheidingen en vreemdgaan, gebroken harten en alleen-in-pyjama-op- de- sofa-met take-away-eenzaamheid.
Maar liefde dus. Ik kreeg ooit dit prachtige boekje van Laura Van Dolron, dat “Liefhebben” heet, en uitgegeven werd bij ISVW uitgevers in 2016. En zoals daar liefhebben door de pagina’s vloeit… daar word ik stil van. Laura schrijft als in één stroom die je meeneemt en binnentrekt in héél verschillende situaties die op het eerste zicht niet altijd iets met ‘liefde’ in de zin van romantiek te maken hebben… en toch ziet ze steeds weer “Dat is liefde”. In verhalen over oorlog, over een miskraam, over dementie, over allerlei harde en rauwe werkelijkheden.
Ook dààr en dan liefde kunnen zien, niet alleen in de koffie-shop-romantiek, is dat ook geen vorm van liefde?
Ik deel met jullie een beetje liefde uit haar boek in enkele korte fragmentjes. Omdat het pareltjes zijn…. wanneer zeg jij “Dat is liefde”?