Jezus,
Haast vanzelfsprekend denk ik bij Uw lijden
Aan het fysieke lijden, daar op het kruis
Sinds mensenheugenis verbeeld,
Soms in de eenvoud van een dode tak
Soms in gapende wonden en bloed,
Maar Uw lijden
Was veel dieper
Hoe moet dat zijn?
Te weten wat er komen zou
En toch te gaan?
Hoe moet dat zijn?
Dat Uw eigen leerlingen U niet begrepen,
Dat ze wegvluchten, U verraden,
Dat ze wel probeerden maar ook zo faalden?
Hoe moet dat zijn?
Dat plan van de Vader
Elke keer anders dan wat iedereen verwacht
Misschien ook anders dan U had gedacht?
Hoe moet dat zijn?
Uw onvoorwaardelijke Ja
En onze voorwaardelijke Ja, misschien of nee?
Uw kruis had vele kanten
Uw lijden vele wonden
En toch, kon U helen
En toch, stond U daaruit op
En toch, met de gaten van de wonden nog zichtbaar,
Zijt Gij, een nieuwe mens
Hoe komt dat toch?
Gij, Wonder van God,
Wonder in ons
Amen
Mijn kruis kent vele kanten
Vele onzichtbaar voor wie kijkt naar het hout
Maar hou je je blik op Mij gericht
Dan zie je ze
Zoals je ook Mijn Liefde ziet
Met zoveel meer kanten
Dan je ooit voor mogelijk hield