Vader,
Wat wordt het stilaan
Kouder en kouder
Nu de maatregelen
Ook met Kerst
Streng zijn
Nu ieder wellicht
In z’n eigen kleine bubbel viert
Hartverscheurend
Niet samen te kunnen komen
Rond de tafel
In de Kerk
Bij een feestmaal
Bij elkaar
Geen kleinkinderen die samen kunnen zingen
En met de figuurtjes van de stal spelen
Ouders die hun kinderen misschien niet zien
Mensen die moeten kiezen
Maar één contact,
Wie zal het zijn,
Of dan maar beter niemand,
Want kiezen is verliezen
Wat voelt het ijzig
Onbehaaglijk
Zo’n strenge winter
In wat anders warme feesten zijn
En toch, zullen we de lichtjes ophangen,
Nog meer dan anders,
Zullen we verbinding zoeken,
Bewuster dan anders,
Zullen we de gesprekken missen,
Al was het over de kalkoen,
Zullen we elkaar moeten verwarmen
Al is het van op afstand
Verwarm ons daartoe
Van binnenuit
Opdat de koude
Een beetje minder koud zou zijn
Amen
Wees altijd warm
In het vuur van mijn Liefde
Dat zich door geen omstandigheden
Kan laten tegenhouden
Een liefde die, door je heen,
Wegen zal vinden
Om uit te drukken
Wat er – ook als het niet voelbaar is- leeft
Warme verbondenheid
Ook in het midden van de winter