Kortfilms
“Het is weer die tijd van het jaar”, stuurt een vriendin. En ze stuurt me een aantal hartverwarmende korte filmpjes door. Ze zijn heerlijk om te zien. Ze maken donkere koude maanden wat warmer. Dompelen eventjes onder in een andere wereld. Ik deel graag een aantal van die kleine pareltjes.
De kersttijd geeft inspiratie voor tal van hartverwarmende reclamecampagnes zoals deze: “A little love” (John Lewis & Waitrose Kerstreclame 2020). Wat me het meest treft is de boodschap van liefde, van vriendelijkheid – die eigenlijk zo goed en nodig is om te horen. Als we, niet alleen met Kerst, maar ook doorheen het hele jaar, nu eens reclame zouden zien en horen… niet over wasproducten, scheerapparaten of digitale gadgets… maar “reclame”, boodschappen over wat er wezenlijk toe doet? Liefde, zorg voor elkaar, vriendelijkheid? Dat ‘”in de kijker zetten”, en doorgeven, is op zich al meer dan de moeite waard.
Ik vind dat dit filmpje daarin slaagt, zonder melig te worden. Het preekt niet met mooie woorden. Het toont hoe liefde en vriendelijkheid zich uitdrukt. In heel eenvoudige dagdagelijkse daden. Dingen die we kunnen herkennen, die we zelf ook kunnen. Is dat niet een boodschap die het waard is om te verspreiden?
Artistiek vind ik het ook bijzonder knap gedaan hoe de boodschap verder gaat, de liefde verdergaat, het verhaal verder gaat terwijl het perspectief én de stijl steeds wisselt. We zien animatiefiguren in klei, echte personen, animatiefiguren in 3D, getekende figuren, illustraties met viltstift… Zo boeiend dat er niet voor één aanpak is gekozen maar dat alles, hoe verschillend ook, in elkaar past en verder vloeit…
De kortfilm “Hey Deer”, van Ors Barczy en zijn team, won al meer dan 10 awards. Ik bekeek het samen met m’n zoontje en we konden er maar niet genoeg van krijgen. De gezelligheid van de wereld van het hert, waar je zo zou willen bij kruipen. Z’n ijverige vegen en ordenen en dan toch de spanning wat er elke nacht gebeurt… De scene waarop ie uit z’n rode beker drinkt waarbij m’n zoontje en ik steeds hardop moesten lachen. En dan het einde… (kijk tot helemaal op het einde) Dat verklap ik niet, maar het verrast.
Hartverwarmend, prachtig gemaakt, met spanning, gezelligheid, en… een bijzondere perspectiefwissel! (maar nu verklap ik niets meer. Echt. beloofd. Kijk maar)
Volgend filmpje, dat viraal ging op facebook maar waarvan de maker me onbekend is, werd als nieuwjaarswens verstuurd. Het is zo’n krachtig beeld, vol van Licht en vol van verbinding, ook en bijzonder in de moeilijke tijden waarin we nu al een tijdlang leven. Hoe beelden kunnen spreken… zonder woorden, zonder duidelijke personages, maar met een universele symboliek.
De maker, al is hij me niet bekend, verdient alle pluimen voor dit schitterende stukje kortfilm. Inhoudelijk is dit zo rijk, maar ook artistiek. Het gebruikt een techniek die ik nooit eerder zag, waarin dingen ‘oprijzen’ en ‘oplichten’. Waar het twee-dimensionele ineens drie-dimensioneel wordt. Wonderlijk!
Mocht jij een kortfilm kunnen maken, waarover zou die dan gaan? Welke animatie stijl zou je gebruiken? Wat zou je willen overbrengen?