kinderverwonder(d)ingen
Wat als ik even in de ‘schoenen’ (of konijnenpantoffels) van m’n zoontje stap? Welke verwonder(d)ingen kom ik hier en nu tegen? Ik deel ze graag met jou.
Dag verliefde hertjes
Een plakje rodewijncake was het ideale decor voor wat post-kerststronkgezelligheid. De winterse kerstboom moest netjes naast de herfstige paddenstoel. En de hertjes die werden dicht bij elkaar gezet want “ze zijn verliefd”. Hilariteit alom want verliefd zijn is op 7 jaar heel erg grappig. Misschien mogen we wat meer lachen met liefde, en ons dagelijks brood besmeren met dat beetje magie.
Winterwonderland op ons bord. Smakelijk!
Dag zorgvuldig uitgezet hindernissenparcours!
Welke volwassene zou daaraan denken, voor zichzelf een parcours met hindernissen aan te leggen? Of zijn het wel hindernissen? Met zorg heeft m’n zoontje fluwelen kussens en zachte matten neergelegd. De onderdelen van de living zijn zo herschikt, dat ze een nieuw pad vormen. Begaanbaar, uitdagend, nieuw, telkens weer anders (er wordt druk over en weer gelegd en verschoven) en springend van de ene zachtheid op de andere…
Herschuiven we ook, van zachtheid naar zachtheid?
Dag herstelde broek
Zo lost een zevenjarige dat op. Een gat in een broek? dat moet toe. En hoe kan dat toe? Met wat ik heb en kan. En wat heb en kan ik? Plakband. Voila. Glashelder.
Alweer iets geheeld.
Hoe gaat het helen bij jou?
Kan jij ook een manier vinden die niet zo prikt?
Dag bonte verlanglijst
In het kader van Sinterklaas werd er een druk beplakte en versierde verlanglijst aangemaakt. Inclusief verentooi!
Al staat het natuurlijk vol ‘dingen’ en zijn de meest waardevolle ‘dingen’ niet te koop, hij weet precies wat hij graag wil. En een tastbaar teken, een rondzwervend gevederd blad, herinnert hem eraan.
Wat zou jij op je verlanglijstje zetten? Misschien verdienen jouw verlangens (in dingen en ‘niet dingen’) ook zo’n blad?
Dag boekenpret!
Dag woordgrapjes in het geweldige “woeste boek van wolf en hond” van Sylvia Vanden Heede en Marije Tolman.
“Ik waak voor mijn baas” wordt “ik wos voor mijn bos”. Geniaal! Mijn zoon laat een gulle lach door de kamer schallen. Hij plooit toe van het lachen. “Ik wos voor mijn bos”. Ik schater mee. Rijmen om te rijmen, zo kunnen we er nog wel wat verzinnen…
Wanneer heb jij voor het laatst hardop gelachen?
Dag klein wonder
“Weet je mama, dat de hele “Jay ’s storm fighter van Lego gemaakt is van dat ene kleine plaatje vanboven?” Een ingenieuze constructie begon met één blokje. Iets groot met iets klein.
Dat je veel van lego kan leren. Ook over het leven.
Dag Dicteosaurus, nieuw tot leven gewekt dier
Dag flash back aan het thuisonderwijs, waar ik voor allerhande leerinhouden spelletjes bedacht. Dag dictee dat met dino’s toch een beetje leuker wordt. Want àlles wordt leuker met dino’s.
Dag verbeelding die wat moeilijk lijkt, toch leuk kan maken. Lukt dat ook als volwassene? Misschien een stevig muziekje opzetten de volgende keer als ik strijk.
Dag stagiaire
Hij wou z’n bed niet uit. Want ze zou niet meer terugkomen, de stagiaire. Zelden kondigen mensen zo duidelijk aan, dat het de laatste keer is dat je hen ziet. Maar als dat gebeurt, geeft het toch wat meer tragiek. Dan niet beter een open “Wie weet wanneer we elkaar zien…” een “Tot ziens” dus.
Dag transparante dame. Het hele lijf zie je zo door de kleren heen. De ene laag over de andere. Ik zie nu een laagje verdriet onder zijn pyjama. Er is ‘dag’ en er is ‘dag’
Dag muizenleven!
We lezen samen uit het wondermooie muizenhuisboek, Sam & Julia en het circus. We verwonderen ons over de prachtige tafereeltjes. En aan het einde lees ik voor dat de maker, Karina Schaapman, dit boek baseerde op autobiografische elementen.
“Is ze dan een muis?” vraagt mijn zoon met open mond.
Als het denken van wat onmogelijk lijkt, vanzelfsprekend is…
mijn mond valt mee open.
Dag wangstrelende zachtheid
“baby’s houden van zacht en warm”, vertelde een dokter bij Kind en gezin me ooit eens. “Wie niet?” dacht ik. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die houdt van koud en hard. Maar wat als we ons dat in herinnering brengen: het houden van zacht en warm.
Zo gaat mijn zoontje elke avond slapen met dekentjes met een hoge aaibaarheidsfactor bovenop het beddengoed. Want gewoon zacht is nog niet zacht genoeg.
Zullen we ons ook zo omringen met zachtheid?