De verpakking van de bruine suiker. Ken je het fenomeen? Dat de bruine suiker eigenlijk al sinds ik me kan herinneren, verandert in een ondoordringbare harde blok onderaan het pak? Waarna je dan je lepel er met geweld in moet planten, om er wat uit te kunnen halen? En in dat proces het papier van de verpakking scheurt? Maar driewerf hoera, want na zeer veel jaren, heeft wellicht een ingenieus team zich gebogen over de kwestie en is het op de proppen gekomen met een bruine suiker oplossing. Een nieuwe verpakking, die op wondere wijze voorkomt dat de suiker een blok cement wordt. Hoera dus voor dat soort ‘uitvindingen’, hoe klein ook, die zorgen dat iets handiger is, of beter, of sowieso… goed gevonden!

Zo is er ons kippenhok. Alles in kunststof, dus geen bloedluizen. Een uittrekbare mestlade en bovenkant, dat ik het hok met plezier schoonmaak. Ik denk dat ik vroeger nergens iets anders dan houten hokken heb gezien. En ineens is daar dan iemand, of een team, dat er iets beter op vindt. Geniaal!

Maar soms is het ook het slim spelen. Als je zomaar een enquête toegestuurd krijgt, hoe gemotiveerd ben je dan om die in te vullen? Maar als die toekomt in een omslag van de politie… dan is je eerste reactie: “oh nee! Toch geen boete!” Je opent de omslag en  bent warempel zo aangenaam verrast dat het geen boete is, dat je op slag de enquête invult. Wat zeg ik, met plezier zelfs! 

Dat koken met stoom gezond is, dat weten we. We kregen al wel eens een exemplaar met drie opeengestapelde schaaltjes in plastiek, van iemand die dat met goede bedoelingen had gekocht maar wat er lag te bestoffen. Want elke keer die schaaltjes uithalen, allemaal afwassen, voor iets wat je ook op een andere manier kan klaarmaken… Is dat niet van het goede te veel? Op den duur vergeet je dat je een stoomkoker hebt. Tot we deze kochten. Eén schaal, in stevig glas, makkelijk af te wassen, en hij is gewoon deel van onze keuken geworden. We gebruiken hem. Terwijl de drie wankele plastieken schaaltjes al lang naar de kringwinkel werden verhuisd. 

Of de agenda van Eva Mouton. Als een agenda dan toch praktisch moet zijn, kan het dan ineens ook superoverzichtelijk zijn maar vooral ook grappig, plezant, om bij te tekenen en te gniffelen? Ja, dat kan dus. En dat is weer… goed gevonden!