gedragen

Vader,
Daar was het dan,
Het moment waar we zo gevreesd voor hadden,
De tijd die we zo probeerden te vermijden,
Strikter dan de regels,
Steeds minder dan wat mocht,
En toch,
Daar was het dan, Vader,
Geen ‘opluchtingsvreugde’ deze keer
Maar verbazing
Om die ene positieve test
In ons gezin
Tot we in korte tijd,
Allemaal ‘positief’ waren
En ziek

Daar was het dan, Vader,
Het gevreesde moment,
En terwijl er angst was,
En overweldiging,
En onzekerheid
Over wat ons te wachten stond,
We wisten niet wat er komen zou
We hoopten dat het virus ons huisje
Stilletjes voorbij zou gaan
Maar het kwam,
En in dat alles
Droeg U ons

De angst werd geen paniek, God
Want alle energie was nodig
Voor ons lichaam om te vechten
De angst werd niet verlammend
Want hoe groot ook de nachtmerrie,
Het was er nu toch,
Dus konden we niets anders doen,
Dan er zo goed mogelijk mee omgaan
En ons door U laten dragen

We danken U, God,
Dat Gij zo goed voor ons zorgt
Dat Gij ons door alles heen gedragen hebt
En we vragen U
Wees er zo voor iedereen
Waar het virus stilletjes binnensluipt
En we ons hart vasthouden
Onze adem inhouden
Draag hen allemaal
Zorg voor hen, allemaal

Amen