God,
Het lijkt nog steeds
Een gekke droom
Absurd
Een jaar waarin
De op en neergaande curves
Van een piepklein virus
Een onmetelijke grote impact op ons had
Het lijkt nog steeds
Absurd
Dat we elkaar niet kunnen vastpakken
Dat we uitwijken als er iemand aankomt
Dat we gemaskerd het gevaar van een mensengroep tegemoet gaan
Dat we de uren aan elkaar wandelen
hopend dat we misschien uit de droom zouden stappen
En de ontsmette herinneringen zouden afschudden
Weer terug zouden keren naar huis,
En mensen kunnen binnenlaten
God,
Het lijkt nog steeds
Absurd
Dat we zoveel mensen verloren
Soms op heel korte tijd, soms in onmenselijke omstandigheden,
En dat we ook nu, nog mensen verliezen
Letterlijk en figuurlijk
Dat het leven soms uit ons glijdt
Omdat als overleven afsluiten betekent
Afstand houden
En soms is die afstand
Teveel
God,
In wat een absurde droom lijkt,
ook al waren er prachtige stukken
van vertraging
van verbinding, ondanks en net door alles,
van weer in de natuur zijn,
in dit absurde jaar,
Wees de Brug
Die de afstand overbrugt
Nee, wees de Weg zelf
Nee, wees er gewoon
Zoals Je er altijd was
Blijf
Blijf
Blijf
En ga met ons mee
De nieuwe dag,
De nieuwe nacht,
Elke keer opnieuw
Met ieder van ons
Amen
Dit is een lied dat normaal gezongen wordt aan het einde van de dag, maar misschien is het ook passend aan het einde van een vreemd jaar… en aan de vooravond van een onvoorspelbaar nieuw jaar.
Hieronder kan je luisteren naar “Te lucis ante terminum”, door Thomas Tallis, uitgevoerd door The Gesualdo Six.
Wees niet bang
Ik heb je gedragen
Door dit jaar
En Ik draag je verder
Door alle dagen en nachten
Door de absurde dromen en de deugddoende heen
Door verlies en door rouw
Door vervreemding en gemis
In verbinding
In geborgenheid
In Mij