Blomster
In Denemarken gingen we naar een “Blomsterfestival” in Odense. Maar ook hier, in de tuin en op tafel, in het wild of in huis, is het soms een bloemenfestival. Een plek vol geuren en kleuren, met bloemen die zingen van leven. “Laat ons een bloem”…
Dag gekweekte bloem,
In onze tuin, groeien jullie trots, jezelf haast binnenstebuiten kerend. Van “Hier zijn we!” , “Kijk ons eens?”, “Heb je onze kleuren gezien?” “En de stipjes waar je zo vrolijk van wordt?”, “Ruik je ons? We doen ons best hoor!”, “Heb je onze stampers al gezien?”
Zo mooi hoe jullie ongegeneerd het beste van jezelf tonen. Volledig in jullie kracht staan. Letterlijk openbloeien.
Jullie stralen! Daar kunnen wij wat van leren…
Dag moestuinbloem,
Daar ben je. Onverwacht tussen de courgettes en de radijsjes. Je rijst op, tussen al moestuingroen en spreekt van lente en zomer, van vakantie en van vreugde. Het is zo fijn jou zo te zien staan, samen met de andere bloemen. Harmonieus tezamen. Bloemen en groenten. Samen tuin.
Kijk, daar krijgt de spinazie al een gekke paarse bloem. De opgeschoten radijsjes ook. De moestuin wordt één bloemenzee. En onkruid bestaat niet.
Als wij zonder oordeel naar jullie kijken…
Dag gekregen bloem,
Oh, de liefde die in een boeket zit. Dat voel je in de bloemen. En de kleuren, in dit zinderende boeket. Die spreken zo van exotische landen, van blijdschap! Hun kleuren lijken te schilderen! Hun blaadjes dansen! En ze zingen samen een lied van de schenker, dat we warm ontvangen en stil meezingen.
Dag verwerkte bloem,
Gezocht, gedroogd, en dan gelegd… in zelfgemaakte zeepjes. Zo krijgen jullie een nieuwe bestemming. We genieten van jullie blaadjes als decoratie. We dromen weg bij de heerlijke geur van lavendel en roos. En we genieten van het zacht schurende gevoel van de lavendel over onze handen.
Nee, als jullie verwelkt zijn, stopt het niet. Jullie schuimen voort…
Dag stokoude bloem,
Heerlijk klimmend tegen oude gebouwen. Wat geven jullie kleur aan een charmante stad! Jullie doen me steeds denken aan Taizé, aan het kleine dorpje zelf in Frankrijk, waar de zon straalt op de dikke muren, de klimrozen bloeien en al eens een bewoner of bewoonster met grijze haren vriendelijk “Bonjour” zegt. Stokrozen, ik vind jullie zo gemoedelijk.
Gezellig en een beetje wild tegelijk.
Dag zeebloem,
Ik wist niet echt dat dat bestond. Dacht bij bloemen aan weiden, en bergen, en tuinen en parken. En bij uitbreiding aan perkjes en moestuinen. Maar hier groeien jullie, aan de zee. Op het strand; Tussen hoog gras. Zeebloemen!
Wat we thuis als onkruid zouden zien, zien we hier als bloem. Het staat hier in een ander daglicht. En in zeelucht.
Een échte bloemenzee.
Dag gedanste bloem,
Tijdens het blomsterfestival hingen jullie aan draden, drapeerden jullie om lijven en trippelden jullie als een bloemenballet op de tonen van Mozart. Soms met dreunende voeten, soms met zwiepende armen, soms met wiegende torso’s, soms met delicate elegantie en soms met onweerstaanbare levenskracht. Dat je bloemen kan dansen! Wie weet wat kan je zo nog dansen, of zingen, of schilderen…
Dag bloemenvriend,
Zachtjes geplukt, lieve waterlelie, van op ons tochtje op het water. Als een bedeesd zachtgekookt eitje, fragiel en teder en tegelijk ontzettend schoon. Zo werd je onze bloemenvriend. Noemden we je “Hoppie”. Zetten we je mee aan tafel, in een mooi kommetje. En mocht je meereizen in een honingpot met water en gaatjes.
Heel lang heb je niet meer gebloeid, Hoppie. Maar we genoten van elk moment. Jij bij ons, wij bij jou. We verwonderden er ons over hoe je elke dag weer, ging slapen, en opnieuw ontlook. Lieve, slapende, dromerige, sluimerende, bloeiende, toegevouwen, ingeslapen, Hoppie…