Bij naam

God,

Weet je nog,
Die kleine muis in de keuken,
Die uitdagend een stukje koek op knabbelde?
We noemde ze Josephine
Ik kon het niet aanzien
De vallen die er stonden
Want ze was geen te vangen muis
Maar Josephine.
Ik gaf om haar.

Weet je nog,
Het salamandertje dat m’n zoontje vond?
hij noemde hem ‘Flappie’
Oh wat wou ie ‘m houden
Maar we dachten aan Flappie’s vrouwtje en kindertjes
Of moeder en vader
Hij was geen salamander meer
Geen te vangen dier
Maar Flappie.
en hij gaf om haar.
(en schreide bittere tranen)

Wat als wij de wereld,
Die zo kreunt nu, die zo lijdt,
Ook een naam geven zouden?
Moeder aarde,
Moeder
Geen te bewonen en te exploiteren planeet
Geen probleem om op te lossen
En in het ergste geval, kapot achter te laten
Een moeder laat je toch niet achter?
Een moeder maak je niet kapot
Wat als we haar ‘moeder’ noemen
Of eender welke andere naam
Zouden we misschien, dan,
Beter voor haar zorgen?
Vragen hoe het met ‘ons Moeder’ gaat?
En écht om haar geven?

Misschien is het de tijd
Dat wij, net als een kind,
De dingen weer bij naam noemen,
Een boom, een struik, een dier, een mens
Ja zelfs de kamerplant
Elk bij zijn of haar naam
En de gave van het om elkaar geven
Herontdekken
Help ons daarbij, Heer
En noem ons bij onze naam
Als teken
Dat wij geen nummer zijn,
In een staaltje genade,
Maar iemand
Om wie U geeft

Amen