Heeft het alleen te maken met de blik? Een talent voor fotografie? Het oog van een kunstenaar? Dat zeker en vast. Er wordt niet gekeken maar gezien. Er wordt niet voorbijgelopen maar opgemerkt. En zelfs middenin het gehaast, wordt er vertraagd. Dat is bijzonder. Daarom, misschien, dat de blog niet gewoon “plaatjes kijken” is, of mooie woorden smullen. Maar het is deelachtig mogen worden aan de blik van verwondering, en zo mee uitgenodigd worden om op een frisse manier te kijken, of beter, te zien. Bijzonder fascinerend is ook de manier van leven, waar de beelden en woorden van getuigen. Een leven buiten. Met paddenstoelen die ploffen, brood dat wordt gebakken boven het vuur, was die hangt te wapperen in de wind en pauwen die spelen in een kamp. Het lijken haast bladzijden uit een boek, een magische realiteit uit andere of ver vervlogen tijden. En toch gebeurt het, hier en nu, ook in een druk gezin, zelfs midden in verbouwingen. Het zal de ene dag wellicht wat minder idyllisch zijn dan de andere, maar toch… Het is niet alleen de omgeving, het is ook de blik, het is de keuze, het is het prioriteiten stellen, het “anders gaan leven” in de praktijk, zonder geitenwollensokken-vibes… (gelukkig, want ik krijg de kriebels van wol)