kippenbemiddeling
Plofie is broeds. Ze zit ineengedoken op haar nest. Haar veren maakt ze groot. Haar kopje verdwijnt bijna in haar pluimen. Het liefst zit ze er de hele dag. Zou ze niet meer eten en niet meer buitenkomen. Ik weet niet op welk plan of ei ze broedt, maar broeden doet ze en dat zal je geweten hebben…
Af en toe dan ‘pluk’ ik ze van haar nest en laat ze even scharelen. Ze voelt dan heerlijk warm. Blijft even zitten waar je haar zet, en is haar kluts kwijt. Wat doet ze hier? Wacht eens even? Terug naar haar nest natuurlijk!
Fiepie zit heel de dag alleen. Als kip kan ze als de beste “ijsberen”. Ze wil het hok in, maar ze mag niet. Wil, maar ze mag niet. Ze zit met een ei en ze moet zo nodig… Zou…? Zou het nu niet lukken?
Ze komt piepen. Mag ik erin? Ploffie schudt haar veren nog wat op. Ze maakt zich groot. En maakt gekke geluidjes. Ze waarschuwt. Wat denk je wel? Uit mijn hok, vooruit!
Dan maken we gewoon een nieuwe nest. Toch? Een nestje voor Ploffie waar ze ongestoord kan broeden, zodat Fiepie toch haar eitjes kan blijven leggen. En aangezien Ploffie toch nogal blijft zitten waar je haar zet… zou dat moeten lukken, niet?
Zie ze hier zitten. Ze past er perfect in. Ze lijkt zo een paaskip. Het zou me niet verbazen als er gekleurde eitjes verschijnen. Of eitjes van chocolade.
Maar lang duurt het niet. Drie keer zet ik haar erin. Maar drie keer waggelt ze snel weg, als de bliksem “hare” nest in… “haar hok”.
Fiepie druipt gefrustreerd af. Ze “ijsbeert” door de tuin. Kopje naar beneden. Kakelend, want ze zit nog steeds met een ei. Een ei dat ze niet gelegd krijgt. En een erg broedse vriendin. Eentje die niet mee wil wormen zoeken vandaag. Die geen zin heeft om te scharrelen. Die zelfs geen zin heeft om buiten te komen. Wat is er toch met haar aan de hand?
We proberen te bemiddelen. Na de mislukte “kip in ander nestje” poging, proberen we de twee bijeen te zetten. Elke keer maakt Ploffie zich groot, en jaagt ze haar met subtiel gekir naar buiten. En Fiepie druipt af. Arme Fiepie…
We doen het luikje dicht. Dan is het donker. En in de donker is er geen ruzie. Dan kunnen ze niets zien. En dus ook niet boos zijn.
We laten ze even bekomen samen. Ze het laten uitzoeken in het donker. En even later gaan we weer kijken…
Zie ze nu eens! Vredig naast elkaar?
En, Fiepie mét een ei!
Bemiddelingspoging gelukt!
(maar toegegeven, de volgende dag begint het weer van voren af aan. )