God,
“Niet in onze achtertuin”,
Klinkt het soms
En opeens stond het daar
Bij veel mensen
Wél in de achtertuin
Het water wél tot aan de lippen
Klimaat geen vraagstuk buiten ons om
Maar in hevige regen
Tot letterlijk, in onze achtertuin
Het zijn beelden die beklijven
Huizen weggesleurd
Mensenwerk verwoest
Levens vermist, gemist
En we blijven
Verweesd achter
Wanneer het water weggetrokken is
Dit is niet het einde
Gelukkig kunnen harten
In concrete zorg ook overstromen
Maar dit is ook niet het einde
Van zorgen die onze achtertuin in komen stromen
Concreet
Nat
Tastbaar
Niet langer te negeren
God, geef ons de kracht
Om te kunnen omgaan
Met wat ons overkomt
Met overmacht
Laat het, in alle onmacht,
Het beste in ons bovenhalen
En ons verbinden
In de achtertuin
Van onze moeder aarde
Schenk ons Uw geest van creativiteit,
Om samen zorg te dragen
Ook met natte voeten
En een bang hart
Voor elkaar
Voor al wat en wie ons omringt
Voor onze Thuis
Onze Moeder aarde
Amen
Er is geen kruis te groot
Als je bereid bent
Het mét Mij te dragen
Het samen te dragen
En te zien, hoe, wie weet, het gestorven graan
Opnieuw ontkiemt
Wees niet angstig,
Maar durf
Met nieuwe moed
Met vindingrijkheid
En met elkaar