ziek

Heer,

“Ik ben niet ziek hoor”, dacht ik bij mezelf
Toen ik teksten las, voor zieken bestemd
Ik heb wel een ziekte, maar ziek bén ik niet
het is al zolang
De tijd van de kaartjes en fruitmanden is al lang voorbij
Het is context geworden,
Een begrenzende context, dat wel
Maar ik ben niet wat ik toevallig heb…
Ik bén mijn context niet.

Was het hoogmoed?
Een paar uur later, lag ik plat
Trok m’n zoon me een deken op,
Bracht kussens aan,
Uitgeteld op de grond
Tot de zetel geraakte ik niet meer
Daar gaan we weer, dacht ik

Ik opende m’n hand, en wist hoe Gij de Uwe in de mijne legde
Ik in goede handen was

Ziek of niet ziek
En alles daartussen
Hier ben ik
De Uwe
Dat ben ik
in essentie

Wat de context ook moge zijn

Amen