God,
De woorden krijgen een nieuwe kleur.
Woorden als kwetsbaarheid
Geen extraatje, geen te mijden iets,
Maar een bestaansconditie,
Die we àllen delen,
Dat beseffen we nu meer dan ooit.
Kwetsbaarheid, het samen gevoelig zijn
Voor de fragiliteit van het leven
Woorden als dankbaarheid
Niet als kers op de taart, de grote erkenning,
Die bijzondere reis,
Maar als dank u dat ik leef
Dat wie ons lief zijn, nog ongedeerd zijn,
Dat we een thuis hebben,
Dat ook in de herfst de zon blijft schijnen
Woorden als opluchting
Niet omdat we de bus hebben gehaald,
Of omdat we toch niet extra moeten betalen,
Maar omdat de test negatief was,
Omdat de symptomen mild zijn,
Omdat het erger had gekund,
En we dat nu pas ten volle beseffen.
Woorden als solidariteit
Geen maandelijkse bijdrage
Kalender voor een actie, wat stiften of iets ‘voor hen daar’
Maar hier concreet,
Wat wij doen, heeft impact op elk van ons
Er is geen wij en zij
Geen gezonden en zieken
Wij zijn één
en solidariteit
is meer dan eens
werkelijk zorgen voor elkaar
ook als dat soms prikt, en de vrijheid beperkt
Woorden als vrijheid
Geen ongebreideld kunnen doen wat ik wil,
Nu het vliegtuig instappen en gaan,
Maar vrij zijn binnen de begrenzingen
Kunnen zien wat nog wél kan
En wat is
Vleugels krijgen
Ook in onze cocon
Om later – maar ook nu al
Te mogen vliegen
Woorden als U, God,
Niet enkel diegene tot wie wij,
Ver buiten ons,
Bidden in de hoop
Dat U ons zult bevrijden
Wachtend tot het allemaal voorbij is
Deze crisis
Maar diegene Die
Binnen onze muren,
zelf het luik opent,
Het luik is,
Opdat we herademen
En het weer klinkt als nieuw:
“Ik ben die Is”
“Ik zal er zijn”
Amen